در گذشته زمانی‌که می‌خواستند در سینما فیلم دیگری (غیر از فیلمی که در حال نمایش بود) را تبلیغ کنند به انتهای فیلمِ در حال نمایش یک حلقه فیلم کوتاه می‌چسباندند که حاوی صحنه‌هایی از آن فیلم بود.
از آنجائی که تعویض حلقه فیلم مشکل بود لذا این فیلم تبلیغاتی به آخرین حلقه فیلم اصلی الصاق می‌شد تا توسط فیلم اصلی یدک‌کش شود. اصطلاح تریلر هم از همین نکته گرفته شده است (لغت تریلر به معنای پشت بند یا یدک‌کش می‌باشد) هدف از پخش تریلرها این بود که مردم ترغیب شوند تا برای فیلم بعدی مجدداً به سینما بروند. منتها بعد از مدتی، کسانی که در امر بازاریابی و تبلیغات فیلمها بودند متوجه شدند که اگر این تریلرها را در اول فیلمها نمایش بدهند هم اثر آنها بیشتر است و هم تعداد بیشتری آنرا می‌بینند زیرا آخر فیلم کسی حوصله ندارد تا در سینما مانده و تبلیغ فیلم دیگری را ببیند. خلاصه اینکه تریلرها به اول فیلمها تغییر مکان پیدا کردند اما اسمشان همچنان تریلر باقی ماند.
تریلرهای قدیمی فقط چند تکه از یک فیلم بودند که بهم چسبانده شده بودند ولی این روزها می‌توان گفت تریلر هر فیلم به یک اثر هنری تبدیل شده و شرکتهای خاصی وجود دارند که کارشان فقط ساخت تریلر برای فیلم‌هاست. گفتنی‌ست تریلر معنای دیگری دیگری نیز در سینما و ادبیات دارد. تریلر یک ژانر در ادبیات، فیلم و تلویزیون است که در آن از تعلیق، کشش و هیجان به عنوان عناصر اصلی استفاده شده است. این ژانر در زیر رده‌ی ژانرهای رازآلود و جنایی محسوب می‌شود و شباهت نزدیکی نیز با ژانر ترسناک دارد. پس از ترور جان اف کندی فیلم‌های تریلر سیاسی بسیار محبوب شدند. درخشان‌ترین نمونه‌های این فیلمها ساخته‌های آلفرد هیچکاک بوده‌است. از تریلرهای برجستهٔ سینمای ایران می‌توان به فیلم سگ‌کشی ساخته بهرام بیضایی اشاره کرد.
اما “تیزرها” معمولاً چندین ماه قبل از اینکه فیلم اکران شود، ارائه می‌شوند و معمولاً نماهای خیلی کمتری از فیلم را در خود دارند و جلوه‌های ویژه فیلم به ندرت در آنها دیده می‌شود. در واقع تیزر، یک تصویر خلاصه از فیلم و داستان آنرا ارائه می‌دهد، بدون آنکه داستان فیلم را لو دهد. هدف از ارائه تیزر آن است که مردم برای دیدن فیلم تحریک شوند و بدانند که همچین فیلمی در حال ساخت است و موضوع آن چیست. کلاً تیزر را می‌توان یک کلک تبلیغاتی دانست.
